از چندین ماه باقی مانده به انتخابات ریاست جمهوری دهم، کاندیداها، چهره‌های برجسته، نشریات و سایت‌های وابسته به جریان اصلاح‌طلبی چیزی را زمزمه کردند که بعدها تبدیل به عامل سقوط ایشان شد. از آن زمان یکی از اصلی‌ترین مطالبی که در هر مکان اصلاح‌طلبی می‌شد ردپایی از آن دید، موضوع "تردید در سلامت انتخابات" بود. گویی ایشان که می‌دانستند نمی‌توانند به پای محبوبیت رقیب خود برسند و با وجود انواع حربه‌های تبلیغاتی، باز هم از وی عقب مانده‌اند خواستند تا برای آبروی رفتۀ خویش در فردای بعد از انتخابات چاره‌ای بیاندیشند و جوی ایجاد کردند که در آن یا نمایندگان اصلاح‌طلبان پیروزند و یا تقلب شده و در انتخاباتی ناسالم، شکست خورده‌اند.
در همان دوران بود که رهبر انقلاب در سفری به کردستان عنوان داشتند که بحث تردید در سلامت انتخابات از توطئه‌های دشمن است و همۀ جریانهای سیاسی درون نظام جمهوری اسلامی باید که از دامن زدن به آن اجتناب ورزند. اما افسوس که گوش‌های سرمست قدرت این پیام را نشنیدند و نه تنها بر این موضوع تأکید کردند بلکه با پیش کشیدن "نظارت بین‌المللی بر انتخابات" نهایت تلاش خود را برای ایجاد فضای ابهام‌آلود انجام دادند.
گذشت و گذشت تا اینکه انتخابات انجام شد و نتیجۀ آن به نحوی بود که اصلاح‌طلبان را بر آن داشت تا بر کوس تقلب در انتخابات بکوبند و ادعای سابق خویش مبنی بر "عدم برگزاری انتخابات سالم" را حقیقی جلوه دهند. از اینجا بود که سنگ‌بنای فتنۀ 88 گذاشته شد و شد آنچه که شد. به‌عبارت‌دیگر، موضوع "تردید در سلامت انتخابات" اصلی‌ترین دلیل برای ایجاد بزرگترین فتنۀ صدسال اخیر جهان تشیع بود.
حالا که دو سال و اندی از آن ماجرا گذشته و در آستانۀ برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی نهم هستیم، اصلاح‌طلبان استراتژی دوگانه‌ای را در پیش گرفته‌اند. در یک روی این استراتژی شاهد این هستیم که ایشان مدعی‌اند همچنان سلامت انتخابات مورد تردید است و با وجود شرایط فعلی، برگزاری هر نوع انتخاباتی بی‌معنی است. به طور مثال در شمارۀ 1656 نشریۀ آرمان مورخ هشتم تیر ماه می‌خوانیم:
«مصطفی کواکبیان، عضو فراکسیون اقلیت مجلس نیز با اشاره به تأکید مسئولان کشور مبنی بر عدم دخالت دولت در انتخابات می‌گوید: اگر ما قبلاً این حرف‌ها را می‌گفتیم بعضی‌ها ایراد می‌گرفتند که شما چرا این حرف‌ها را می‌گویید. وی ادامه داد: اما احتیاط شرط عقل است و باید هشدار داد چرا که دولت همه عوامل اجرایی را در اختیار دارد و اگر به خاطر 4 رأی اصولگرایان را بخواهد نادیده بگیرد دیگر وضعیت اصلاح‌طلبان معلوم است.»
و یا در مقاله‌ای از مصطفی درایتی در شمارۀ 2225 روزنامۀ اعتماد مورخ دهم مرداد ماه می‌خوانیم:
«معتقدم جايگاه اصلاح‌طلبان در جامعه با برگزاري انتخابات مشخص مي‌شود و نيازي به شانتاژهاي خبري و كري‌هاي سياسي نيست. امروز برگزاري انتخابات آزاد و سالم ديگر تنها خواست و نگراني اصلاح‌طلبان نيست، بسياري از اصولگرايان نيز به جد نگران سلامت انتخابات هستند. انتخاباتي كه سلامت آن تضمين نشود شبيه يك شكل و شمايل بي‌محتواست.»
همچنین در شمارۀ 5426 روزنامۀ شرق و در مطلبی به نام "وعده‌های داغ احمدی‌نژاد در فضای انتخاباتی" آمده است:
«فراتر از اينكه اين وعده‌ها{ی رئیس جمهور} عملي باشد يا به گفته منتقدان تنها سطح مطالبات را افزايش دهد نگراني‌هاي جدي درخصوص سلامت انتخابات آينده و حضور برخي جريانات حاشيه‌دار همچون جريان انحرافي در مجلس آينده مطرح است. بحث تلاش جريان انحرافي براي تصاحب كرسي‌هاي پارلمان با مصاحبه اميري‌فر با شرق مطرح شد.»
این مسئله کار را به جایی رسانده که سایت‌های اپوزسیون سوءاستفاده کنند و مثلاً در خبری از سایت ضد انقلاب زمانه می‌خوانیم:
«نورالله حيدری يکی از نمايندگان اصولگرای مجلس نسبت به سلامت انتخابات در ايران ابراز ترديد کرد. ظاهراً اشاره اين نماينده مجلس به انتخابات مجلس ايران است که قرار است ۱۲ اسفند ۱۳۹۰ برگزار شود. حيدری در گفت‌وگو با تارنمای خبرآنلاين گفت: وقتی بخشی از بدنه دولت، خواسته يا ناخواسته، سهواً يا عمداً برخلاف قانون عمل می‌کند، بعد چطور مطمئن باشيم که انتخابات درستی را برگزار خواهند کرد؟
مخالفان دولت نيز پس از برگزاری انتخابات بحث‌برانگيز رياست‌جمهوری ايران در سال ١٣٨٨، می‌گويند انتخابات در ايران به صورت سالم و آزاد برگزار نمی‌شود و نهادهای نظامی و امنيتی در آن دخالت می‌کنند.»
البته این موضع‌گیری را در آخرین مصاحبه‌های منتشر شده از آقایان دستغیب و صانعی نیز می‌توانیم ببینیم. هرچند که این رویه، کاملاً در خلاف جهت استراتژی موازی اصلاح‌طلبان قرار دارد که در آن تصمیم جدی بر ورود به عرصۀ انتخابات دارند. اخبار ضد و نقیضی که در مورد لیست‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان در تهران به گوش می‌رسد و یا فعالیت‌های جریانهای وابسته به ایشان در استان‌ها مؤید این نکته است که ایشان قصد ورود با تمام قوا و امکانات به انتخابات را دارند و بهانه کردن "عدم سلامت انتخابات" تنها نوعی نازکردن سیاسی و بازار گرمی از سوی ایشان است.
از سویی دیگر متاسفانه چند وقتی است که در رسانه‌های وابسته به برخی اصوالگریان نیز اخباری می‌خوانیم که نشان‌دهندۀ دلنگرانی برخی از آنها در مورد سلامت انتخابات مجلس آینده است. البته ایشان به مانند اصلاح‌طلبان شمشیر را از رو نبسته‌اند و نمی‌توان توقع داشت که به سان آنها رفتار کنند. به طور مثال در یکی از مطالب این چنینی در سایت الف مدعی اصولگرایی می‌خوانیم:
«علیرغم پاکدستی دولت نهم و دهم در برگزاری انتخابات مجلس هشتم و شوراهای اسلامی و مجلس خبرگان و ریاست جمهوری نگران تشویش اذهان عمومی در انتخابات مجلس نهم وجود دارد. باید تمهیداتی اندیشیده شود تا وجود هر گونه شک و شبهه‌ای در باره سلامت انتخابات برطرف شود.»
و یا در همین سایت و در مطلبی با عنوان "راهکارهای ضد امنیتی نشدن انتخابات پیش رو" و با تأویل بیانات مقام معظم رهبری می‌خوانیم:
«برگزاری یک انتخابات سالم و بدور از حاشیه همواره یکی از دغدغه های مسئولین نظام بخصوص رهبر انقلاب بوده است بطوریکه ایشان در خطبه هاي نماز عيد سعيد فطر با اشاره به برگزاري انتخابات مجلس شوراي اسلامي در اسفندماه سال جاري، ذات انتخابات را توأم با نوعي چالش خواندند و افزودند: انتخابات، تجلي حضور مردم، مظهر مردم‌سالاري ديني و ذخيره و پشتوانه امنيت كشور است و بايد مراقب بود كه اين پشتوانه بزرگ، به چالشي براي امنيت كشور تبديل نشود.»
یکی دیگر از سایت های اصولگرا نیز ذیل مطلبی با عنوان "انتخابات امنیتی یا امنیت انتخاباتی" آورده است:
«در عرصه پیش رو، بازیگران جدیدی مثل "منحرفین" نیز ورود کرده اند که رفتارهایشان انطباق زیادی با فتنه گران دارد. باید اذعان کرد که از هم اکنون در رفتار این منحرفین حرکاتی قابل مشاهده است که پیش از این نیز در روزهای قبل از فتنه ۸۸ آنها را مشاهده کرده بودیم. آنها از هم اکنون و طی چند مرتبه، بر حضور مردم! در طرفداری از یک شخص خاص در خیابان ها تأکید کرده اند. در بیان سیاسی آنها طرح نوع دیگری از تقلب به چشم می خورد. به گونه ای که تلویحاً و گاهی رسماً می شنویم از این می گویند که "همه! طرفدار ما هستند." و این بیان به آن معنی است که اینان از هم اکنون مشغول القای این تفکر هستند که باید اسامی کاندیداهای آنان از صندوق رأی به عنوان پیروز خارج شود وگرنه...!»
هرچند در این مطلب سعی شده، فتنه‌گران آینده را افراد منتسب به جریان انحرافی معرفی کند اما باید از این دوستان پرسید آیا به راستی به زعم این دوستان، مبارزه با یک گروهک چند نفره که هیچ گونه ریشه و اصالتی در حوزه سیاست ندارند و تنها به پشتوانه محبوبیت رئیس جمهور محترم، ارتزاق می کنند آن قدر اهمیت دارد که سلامت انتخابات را زیر سوال ببرند؟ آیا این مصداق بارز بازی کردن در زمین دشمن نیست؟ و اصلا مگر انتخابات دست این گروهک یا هر گروه دیگری است که چنین حرف هایی بر زبان می آورند؟ انتخابات ایران از آن جهت سالم ترین و کم عیب ترین انتخابات دنیا است که «مردم» بر صحت و سلامتی آن نظارت دارند. بر پای هر صندوق و شعبه اخذ رأی، نمایندگان مردمی حضور دارند، نماینده ای از هیأت اجرایی (فرمانداری و استانداری ها)، نماینده ای از هیأت نظارت (شورای نگهبان) و نمایندگانی از کاندیداتورها هستند که تمامی مراحل کار را به دقت زیر نظر دارند. برای همین است که حتی شخصی چون تاج زاده با همه اقدامات ضد انقلابانه ای که انجام داده به این نکته در جمع دوستان خود اذعان کرد که تقلب در انتخابات ایران به آن صورتی که موسوی و سبزها مطرح کردند غیر ممکن است. این موضوع را می توان از نتیجه مختلف انتخابات ایران در طول این سه دهه از عمر انقلاب اسلامی به وضوح مشاهده کرد.
بنابراین به تمامی آن دسته از گروه ها و افرادی (که اگر چه در مقیاس با پشتوانه مردمی نظام، در اقلیت هستند) که در «اوهام» خود ذره ای در سلامت انتخابات تردید دارند پیشنهاد می کنیم بهتر است در انتخابات شرکت نکنند. اگر چه با چنین اوهام و تصوراتی حتی اگر در انتخابات هم شرکت کنند رأی قابل قبولی نخواهند آورد. این را سابقه حضور مردم در انتخابات قبل به خوبی نشان داده است.
هر کس می‌خواهد وارد انتخابات شود و هر کس می‌خواهد نیاید. انقلاب اسلامی، ناز کسی را نمی‌خرد. به کسی هم احتیاجی ندارد. این ما هستیم که باید در خدمت انقلاب باشیم. خواص باید خودشان را با مسیر انقلاب اسلامی هماهنگ کنند و برای برگزاری انتخاباتی با عظمت، از همه وجودشان مایه بگذارند. در غیر این صورت امت حزب‌الله ایشان را نیز به زباله‌دان تاریخ خواهد انداخت.
